Jicht: risico’s en behandelingen

Jicht is een vorm van artritis waarbij een overdaad aan urinezuur zorgt voor de vorming van kristallen in de gewrichten en andere weefsels vcan ons lichaam met vaak ondraaglijke pijn tot gevolg. Maar er is goed nieuws: vitamine C, bessen en andere natuurlijke middelen kunnen zorgen voor een vermindering van het te hoge peil aan urinezuur in het lichaam en het minder vaak voorkomen van jichtaanvallen, zo blijkt uit wetenschappelijke onderzoeken.

Wat zijn de risicofactoren voor jicht?

Een aantal factoren speelt een bijzondere rol bij de vorming van urinezuur en bijhorende jichtaanvallen:

De veroudering, dit vooral bij mannen
De inname van voedsel dat rijk is aan purine, waaronder rood vlees, vis en schaal- en schelpdieren
Het overdadig drinken van alcolhol, vooral bier een geestrijke dranken

Ziektes die in verband worden gebracht met jicht en teveel urinezuur

Samen met jicht wordt een verhoogd peil van onze bloedspiegel en urinezuur in verband gebracht met een aantal ziektes zoals onder meer:

Hypertensie
Hartziektes
Hartfalen
Hartaanval
Het metabolisch syndroom en diabetes van het type 2
Nierstenen en andere nierziektes

Diagnose en de conventionele therapie met medicijnen

Een simpele bloedtest kan snel aantonen of je al dan niet in aanmerking komt voor een te hoog peil aan urinezuur en jicht, maar om echt volledig uitsluitsel te bieden wat je risicofactor in dit verband is laat je best een aantazl specifieke kristallen in je lichaam onderzoeken. Eens jicht is vastgesteld, worden door de arts vaak traditionele behandelingen met medicijnen voorgeschreven zoals:

Medicijnen voor accute aanvallen die onder meer ontstekingen behandelen (vaak op basis van corticosteroïden en colchicine)
Geneesmiddelen ter bestrijding van hyperuricemia. Deze geneesmiddelen worden vaak ingezet om de vorming en de productie van urinezuur te voorkomen of af te remmen

Het belang van therapie

Het is belangrijk een therapie te starten wanneer je last hebt van overdadig urinezuur. De meeste zoogdieren zijn in staat om urinezuur met een specifiek enzym om te vormen in allantoïne en het zo gemakkelijk via de nieren af te scheiden, maar mensen en primaten kunnen dit niet omdat ze dit enzym niet hebben.

Gelukkig zijn er recent geneesmiddelen ontwikkeld die deze ‘truc’ voor ons opknappen zodat het overtollige urinezuur toch op een snelle en een veilige manier kan afgebroken worden en voor geen bijkomende schade aan het lichaam kan zorgen. Deze geneesmiddelen zijn intussen ook door de officiële instanties erkend en kunnen dus zonder problemen gebruikt worden.

Het belang van de levensstijl en de eetgewoontes

Voldoende beweging op dagelijkse basis en het onder controle houden van je gewicht zijn factoren die een gunstig effect hebben op het onder controle houden van het peil aan urinezuur.

Beperk ook het, nuttigen van rood vlees zoals varken, lam en rund en consumeer bij voorkeur zuivel met een beperkte hoeveelheid vet omdat deze producten een rechtstreekse invloed hebben op de vorming van jicht. Neem ook voldoende plantaardige eiwitten, noten en groenten in want deze producten kunnen de vorming van jicht tegengaan.

Drink ook niet teveel alcohol en beperk de inname van suikerrijke frisdranken.

Integrerende interventies

Een aantal stoffen zijn met name bijzonder gunstig in de strijd tegen teveel urinezuur en jicht.

Vitamine C vermindert de vorming van urinezuur omdat deze vitamine de vorming van een aantal negatief inwerkende enzymen belet.
Kersen en bessen staan er al lange tijd bekend om dat ze in de strijd tegen jicht een erg nuttige rol kunnen spelen, en dit wordt intussen door tal van wetenschappelijke studies bewezen. Deze vruchten bevatten hoge hoeveelheden antioxidanten.
Koffie bevat zowel cafeïne als polyfenole antioxidanten, twee stoffen die elk apart een belangrijke rol spelen in de strijd tegen jicht.
Er is ook een duidelijk verband aangetoond tussen een hoge inname van vezels en een lager risico op de vorming van jicht.
De dagelijkse inname van een voldoende hoge dosis folium zorgt ook voor een duidelijke vermindering van het aantal en de intensiteit van jichtaanvallen, zo wordt bewezen door een recente studies.

Jicht is een van de meest bekende en vaak voorkomende vormen van artritis. In essentie gaat het om het afzetten van specifieke kristallen van monosodiumzuur die zich vormen in de gewrichten en in andere essentiële vezels van ons lichaam.

Een aanval van jicht zorgt voor een duidelijke en pijnlijke ontsteking van een of meerdere gewrichten en dit kan erg pijnlijke gevolgen hebben. Dit zorgt voor het nodige ongemak, en een jichtaanval komt ook vaak niet alleen. Vaak is een aanval de voorbode van een hele reeks aanvallen.

Vroeger was jicht vaak een zogenaamdde ‘luxeziekte’ die enkel mensen uit de betere klassen trof, maar intussen is het door onze levenswijze een algemeen verspreide aandoening geworden.

De belangrijkste risicofactor om jicht te ontwikkelen is een verhoging van het metabolisch bijproduct urinezuur, een conditie die bekend staat als hyperuricemia.

Deze aandoening verhoogt niet alleen het risico op jicht maar ook op tal van andere aandoeningen, waaronder onder meer hypertensie, nierziektes en het zogenaamde metabolisch syndroom. Zelfs tijdens de periode tussen twee aanvallen door wordt het lichaam nog voortdurend blootgesteld aan chronische ontstekingen.

De vorming van extra urinezuur en jicht kan extra gestimuleerd worden als een van de pijnlijke neveneffecten van andere ziektes en de toestand van de patiënt moet dan ook steeds in het licht van zijn algemene medische conditie bekeken worden.