Suiker is enkel brandstof
Gepubliceerd op 17 oktober 2016 - Laatst bijgewerkt op 18 juli 2022
Laatst bijgewerkt op 18 juli 2022
Ons eten vandaag de dag zit vol suikers. Suiker hebben we in se nodig als brandstoffen om bepaalde processen in ons lichaam te sturen. We moeten echter het verschil tussen goede en slechte vetten.
De hoofdelementen van voedsel
Voedsel kan onverdeeld worden in 3 hoofdelementen:
- Eiwitten: deze worden omgezet in aminozuren
- Vetten: deze worden omgezet in vetzuren
- Koolhydraten: deze worden omgezet in suikers
Aminozuren en vetzuren zijn de belangrijkste bouwstoffen van ons lichaam waardoor we deze dan ook meest nodig hebben. Daarnaast hebben we brandstof nodig en dat is in de eerste plaats suiker.
Het probleem met suiker
Suiker zorgt echter voor een fundamenteel probleem in het lichaam. Suiker komt namelijk in het bloed en het lichaam streeft er voortdurend naar die suikerspiegel laag te houden. Zodra suiker in het bloed komt, wordt er meer insuline aangemaakt om de suiker in de cellen te duwen.
Daar zijn er twee mogelijkheden:
- Ofwel hebben we energie nodig en dan wordt de suiker direct gebruikt als brandstof
- Ofwel hebben we die suiker op dat ogenblik niet direct nodig en dan zetten we de suiker direct om in vetzuren
Die vetzuren worden opgeslagen als vet en het lichaam heeft niet spontaan de neiging om die terug in circulatie te brengen en te verbanden. Nee, als de suikerspiegel door de insuline daalt krijgen we terug een hongergevoel en wordt er opnieuw suiker gegeten waarvan terug een deel verbrand wordt en een deel opgeslagen als vet.
Zo wordt progressief een vetreserve opgebouwd ook als we geen vet eten. Dit is het grootste misverstand van de twintigste eeuw. Vet is slecht dus we moeten meer koolhydraten eten die opgesplitst worden in suikers die op hun beurt omgezet worden in vet.
Dit strookt niet met het originele doel van vetten. Vetten zijn namelijk belangrijk zijn om de wanden van alle cellen op te bouwen, en om een langdurige verzadigingsgevoel te geven en daardoor aanleiding geven tot minder eten.
Dat is het grote geheim achter de diƫten van Atkins, Montignac en later ook achter het South Beach dieet waar men meer de nadruk legt op het onderscheid tussen de goede en de minder goede vetten.
De conclusie is duidelijk: veel suiker eten bevordert een herhaaldelijk hongergevoel en wordt gestapeld als vet indien het niet onmiddellijk kan verbranden tot energie. Die verbranding van suiker tot energie is maar mogelijk bij voldoende toevoer van magnesium en B-vitamines.
Dit is de ware reden waarom mensen enorm overgewicht kunnen ontwikkelen zelfs als ze vetarm junkfood eten: veel suikers zonder vitamines, dus veel vet maken en weinig energie en een voortdurend hongergevoel door sterk schommelende suikerspiegels.