Het idee van de gedissocieerde voeding dateert uit de jaren 1930. Het begon met het boek “De Haysche Trennkost” en werd overgenomen door de zeer bekende natuurarts Shelton in de jaren vijftig. Het principe is gebaseerd op elementaire fysiologische gegevens. In de maag wordt maagzuur afgescheiden die zorgt voor de voorvertering van eiwitten.
Vertering van eiwitten
Maagzuur wordt opgezogen door koolhydraten en zo is er minder maagzuur beschikbaar voor de eiwitten. Dus raadt men aan om de eiwitten en de koolhydraten liefst niet te eten tijdens dezelfde maaltijd. In de geneeskunde is deze benadering nooit echt doorgebroken. Men blijft zweren bij een zo gevarieerd mogelijk aanbod PER maaltijd.
De natuur is nochtans ons voorbeeld: er zijn zeer weinig dieren die allerlei voedsel door elkaar eten, meestal neigen ze duidelijk naar een mono-dieet. Ja, er zijn uitzonderingen: kippen en varkens, gekweekt door de mens.
De ervaring leert zeer duidelijk dat het scheiden van voedsel de verteerbaarheid enorm ten goede komt. Veel minder kans op een zware maag, opgeblazenheid, winderigheid, slecht ruikende stoelgang.
Eiwitten zijn in de eerste plaats: vlees, vis, eieren, maar ook noten, bonen en melkproducten. Bij koolhydraten denken we aan knolgewassen zoals aardappelen en vooral alles wat afkomstig is van granen, dus in de eerste plaats alle producten bij de bakker en pasta’s alsook dan de talloze verpakte producten waarin bewerkte granen de hoofdrol spelen
Eiwitten
- vlees
- vis
- eieren
- paddestoelen
- quorn
- noten
- bonen
- (melkproducten)
Koolhydraten
- alle granen
- alle pastas
- alle brood
- aardappelen
- knolgewassen
- alle producten afkomstig van granen