Maagproblemen & Slechte Vertering: Symptomen & Oorzaken

Laatst bijgewerkt op 12 juli 2022

In onze jeugd breken de digestieve enzymen het opgenomen voedsel af in vitale eiwitten, vetten en koolhydraten om zo het lichaam van een optimale voeding te voorzien.

Maar bij het proces van het verouderen en door ziekte, kunnen de digestieve functies van het lichaam afnemen, wat leidt tot gas, oprispingen, slecht verteerd voedsel, nutritionele afwijkingen, en zelfs ontstekingen allerhande, zoals maagzweren.

Gelukkig zijn er verbeterde enzymen beschikbaar die het mogelijk maken ons verteringsysteem te verbeteren, problemen bij de werking van de maag te voorkomen en ondervoeding, zeker bij oudere mensen te bestrijden, wat op zijn beurt een bescherming biedt tegen systematische ontstekingen.

Je bent wat je verteert

Gezond voedsel staat in voor de fundamenten van een optimale gezondheid en vitaliteit, maar zelfs het meest gezonde voedsel is van weinig nut voor het lichaam als het niet op de juiste manier kan verteerd worden.

Naarmate we ouder worden neemt de normale vertering af, wat ons lichaam belet om uit de voedingsstoffen de vitale bestanddelen te halen die het nodig heeft voor de werking.

Als het lichaam niet in staat is om alle voedingsstoffen uit ons voedsel te halen, zal onze algemene gezondheid er beginnen op achteruit te gaan, wat na verloop van tijd kan leiden tot een brede waaier aan niet welgekomen ziektes.

Deze problemen worden vaak veroorzaakt door een afname van het peil van de digestieve enzymen die nodig zijn voor de cruciale afbraak van ons voedsel in ons digestieve systeem.

Dit ongelukkige resultaat kan leiden tot ondervoeding en tot tekorten aan de cruciale voedingsstoffen, wat een vicieuze cirkel aan afnemende immuniteit en steeds meer ziektes kan teweegbrengen, zeker bij oudere mensen.

Anderzijds is er een breed spectrum aan digestieve enzymen waaronder proteases, amylases, lipases, pancreatine, cellulase en zo meer waarvan intussen is aangetoond dat ze niet alleen de vertering van heel wat verschillende soorten voedingsstoffen kunnen helpen bevorderen, maar dat ze ook op een merkwaardige manier bijdragen tot een sneller herstel na een operatieve ingreep, en dat ze ook een nuttige helper kunnen zijn bij een therapie ter bestrijding van kanker.

Natuurlijke ondersteuning van de vertering

Digestieve problemen ten gevolge van de veroudering van het lichaam hoeven niet noodzakelijk belangrijke gezondheidsgevolgen te hebben, uitgaande van de veronderstelling dat het toedienen van supplementen met digestieve enzymen, waarvan er vele van planten zijn afgeleid, de pancreatische enzymen die ons lichaam tijdens de jeugd aanmaakt kan helpen vervangen.

Deze moderne bereidingen die de vertering kunnen ondersteunen bevatten natuurlijke enzymen die het verteringsproces kunnen helpen te bevorderen, wanneer ze met de maaltijden worden ingenomen.

Om onze vertering te stimuleren zijn er een aantal wisselende componenten met enzymen die een cruciale rol spelen bij het opkrikken van ons natuurlijk digestieve proces.

Een van de meest belangrijke bestanddelen is pancreatine, een mengeling van verschillende enzymen die doorgaans door de pancreas worden afgescheiden om een antwoord te geven aan de aanwezigheid van voedsel in de ingewanden.

Pancreatine bevat enzymen zoals bijvoorbeeld proteases die de afbraak van eiwitten in aminozuren helpen te versnellen.

In pancreatine vinden we onder meer ook amylase terug, een stof die bijdraagt tot het omzetten van de complexe moleculen van de koolhydraten in beheersbare suikers, en ook lipase, wat helpt bij de afbraak van lipiden (beter bekend als vetten) in bruikbare componenten.

Andere wenselijke componenten in supplementen zijn onder meer lactase, wat het lichaam helpt om lactose (melksuiker) af te breken uit zuivelproducten, papaine wat we terugvinden in papaja en dat helpt bij de vertering van eiwitten, en cellulase.

Wat is vertering?

Van zodra we voedsel hebben ingeslikt begint het aan een verbazende reis door ons voedingskanaal, een reis die wanneer alles volgens plan verloopt eindigt bij het voorzien van ons lichaam van de voedingsstoffen die de gezondheid bevorderen, en door ons te voorzien van levensonderhoudende energie.

Maar net zoals een auto niet kan rijden op ruwe olie, moet ook ons lichaam de ingenomen ‘brandstof’ gaan verfijnen om goed te kunnen werken. Hier komt de vertering bij van pas.

Digestie of vertering is het proces waarbij het lichaam voedsel afbreekt, er de energie en nuttige bestanddelen uithaalt en alle niet bruikbare componenten weer afvoert.

Dit proces van afbraak behelst een goed gecoördineerde set van gebeurtenissen, in combinatie met een mechanische afbraak door middel van masticatie waarbij de nadelige chemicaliën en enzymen worden afgebroken.

Het is een spijtige zaak dat onderzoek heeft vastgesteld dat het proces van de vertering door middel van digestieve enzymen met het verstrijken van de leeftijd afneemt.

Vertering beter leren te begrijpen

Vertering begint niet in de maag, maar bij onze zintuigen. Alleen maar het zien van voedsel en de geur van prikkelende voedingsstoffen zenden al bepaalde signalen naar het brein die een reeks van gebeurtenissen in beweging kunnen zetten.

De productie van speeksel vermeerdert, en hierbij worden enzymen zoals amylase en lipase naar de mond gestuurd. Amylase, een familie van verwante eiwitten, helpt bij het opstarten van het proces van de afbraak van koolhydraten, daar waar lipase het afbreken van vetten in meer eenvoudige bestanddelen in gang zet.

Het kauwen leidt tot de mechanische afbraak van voedsel, wat zorgt voor de efficiënte verspreiding van de voor het lichaam noodzakelijke chemische stoffen en enzymen die het lichaam uit het voedsel haalt.

Naarmate we meer op ons voedsel kauwen, zullen de nat gemaakt, enzymen delen van het voedsel helpen beter ingeslikt te worden, wat leidt tot samentrekkende spieren, wat deze bestanddelen door de slokdarm naar de maag leidt.

In de maag wordt het voedsel verder bewerkt en gecombineerd met maagzuur, wat vooral bestaat uit hydrochlorische zuren. Pepsine, wat wordt vrijgegeven door de voornaamste cellen van de maag, breekt de eiwitten uit het voedsel af in peptiden, en hierbij worden nog meer digestieve enzymen aan deze mix toegevoegd.

Deze enzymen breken op selectieve manier eiwitten, koolhydraten en vetten af, alvorens ze de inhoud van de maag afvoeren naar de dunne darm, waar het overgrote deel van het proces van het verteren en de absorptie plaatsvindt.

Van belang hierbij is dat de maag ook bijdraagt tot de vorming van een bestanddeel dat we de intrinsieke factor noemen, wat assistentie biedt bij het opnemen van vitamine B12 in ons lichaam.

In de dunne darm, zullen extra digestieve enzymen, zoals daar zijn pancreatine, trypsine en chymotrypsine van nut zijn bij de verdere afbraak van het voedsel. Deze enzymen is worden geproduceerd in de ingewanden en door de pancreas vrijgegeven, en ze spelen een erg belangrijke rol bij het halen van de nodige nuttige bestanddelen uit het opgenomen voedsel.

De lever heeft een bijdrage door de productie van gal, die wordt opgeslagen in de galblaas en wordt vrijgegeven als een antwoord op de aanwezigheid van vetten in de voedingsstoffen.

Gal helpt de vetten af te breken, wat bijdraagt tot betere afbraak van de enzymen in het voedsel. Deze actie is van groot belang bij de absorptie van in vet oplosbare vitamines, zoals daar zijn vitamine A, D, E en K.

Deze complexe reeks van gebeurtenissen breekt het voedsel af in noodzakelijke aminozuren, suikers en vetzuren die door het stelsel van de ingewanden worden geabsorbeerd en in onze bloedstroom worden getransporteerd.

Vervolgens worden de voedingsstoffen naar de lever afgevoerd, waar ze gefilterd worden, waar de toxische stoffen onschadelijk worden gemaakt en verwijderd, en waar het laatste proces van de vertering plaatsvindt.

Het mag duidelijk zijn dat enzymen een belangrijke rol spelen in de verschillende fasen van dit complex proces. Jammer genoeg hebben heel wat volwassenen onvoldoende van deze stoffen in het lichaam om het digestieve proces vlot te laten verlopen.

Een belangrijke reden voor het tekort aan enzymen kan worden teruggebracht tot ons voedingspatroon. Hoewel de natuurlijke enzymen terug te vinden zijn in rauw voedsel en groenten, zijn heel wat westerse consumenten zich niet bewust van de noodzaak van het innemen van voldoende van deze voedingsstoffen.

Zelfs wanneer we toch heel wat fruit en groenten opnemen in ons dagelijks voedselpatroon, kan een groot deel van deze enzymen zijn actieve rol niet spelen omdat ze gekookt en verwerkt worden, waarna ze als het ware nutteloos voor het lichaam worden.

Ook wordt aangenomen dat alhoewel heel wat enzymen die op natuurlijke wijze worden aangemaakt door de maag, de werking van pancreas en de dunne darm afneemt naarmate we ouder worden.

Als gevolg hiervan kunnen oudere mensen problemen hebben met slechte vertering, afnemende absorptie van de voedingsstoffen, en een verminderde werking van de ingewanden, en elk van deze problemen kan leiden tot een brede waaier aan klachten, waaronder problemen met het elimineren het wegwerken van gas, oprispingen, bloedarmoede en zelfs ondervoeding.

Ondervoeding en veroudering

Heel wat factoren spelen een rol bij de nutritionele status van oudere volwassenen. Chronisch alcoholmisbruik, atrofische gastritis, chronische pancreatitis, een slechte werking van de pancreas, lactose intolerantie, diverticulosos, en ziekten in de cellen worden vaak in verband gebracht met de mogelijke slechte opname van voedingsstoffen en ondervoeding.

Oudere mensen zijn in het bijzonder gevoelig voor het ontwikkelen van een tekort aan vitaminen, mineralen en andere belangrijke bestanddelen. Elk van deze factoren kan een serieuze impact hebben afweersysteem en de algemene gezondheid van het lichaam.

Een recente studie die werd uitgevoerd in Frankrijk bijvoorbeeld, vond een hoge aanwezigheid van een tekort aan vitaminen, mineralen, en omega 3 vetzuren bij mannen vrouwen van boven de 70 jaar.

Een tekort aan vitamine B12 bijvoorbeeld kan leiden tot een ernstige aandoening die bekend staat als perniciose bloedarmoede, en nog tal van andere pathologische aandoeningen, wat vaak voorkomt bij oudere personen.