Observatiestudies in het verleden hebben aangetoond dat vegetariërs een lagere botmineraaldichtheid (BMD) hebben dan niet-vegetariërs, mogelijk als gevolg van een lager BMI en inname van calcium en eiwitten.[1] Er is echter meer onderzoek nodig om te evalueren of een vegetarisch/vegetarisch dieet het risico op breuken verhoogt.
Een nieuwe Britse cohortstudie bij ongeveer 55.000 deelnemers ging de verschillen in risico op locatie-specifieke en totale breuken na. In de studie werden zowel vegetariërs en veganisten, als pescotariërs (viseters) en omnivoren (vis- en vleeseters) opgenomen. Vragenlijsten werden ingevuld en de resultaten werden getoetst door middel van ziekenhuisverslagen of overlijdensakten in de volgende jaren (gemiddeld 17,6 jaar).
Uit de resultaten bleek dat vegetariërs en veganisten, in vergelijking met omnivoren, een hoger risico op totale breuken hadden. Na correctie voor het BMI namen de associaties af, maar bleven ze wel statistisch significant. De auteurs veronderstelden dat een hoger BMI zou kunnen beschermen tegen breuken als gevolg van demping tijdens een val, een verhoogde oestrogeenproductie of een verhoogde botmineraaldichtheid.
Na aanpassing voor de calcium- en eiwitinname waren de associaties nog steeds significant bij veganisten, maar niet meer bij vegetariërs.[2]
