Resveratrol: wat is het en wat kan het voor je doen?

Laatst bijgewerkt op 1 juli 2021

Van druiven tot wijn, resveratrol komt vaker in de media dan je denkt. In dit artikel leggen we uit waar resveratrol goed voor is.

Wat is resveratrol?

Resveratrol is een polyfenol dat aangemaakt kan worden door planten om zich te beschermen tegen onder meer virussen, bacteriën, schimmels, uv-straling van de zon en schimmels.

Veel mensen zullen nu denken: “maar wat is dan een polyfenol?” Polyfenolen zijn een groep chemische verbindingen die je kan vinden in planten. De naam zegt het al een beetje: iedere polyfenol-molecule bestaat weer uit meer dan één fenolgroep.^[1][2]

Resveratrol werd voor het eerst genoemd door de Michio Takaoka in 1939. Hij isoleerde het toen uit de Veratrum Album. In 1963 werd het geïsoleerd uit de wortels van de Japanse duizendknoop.

Resveratrol is een antioxidant waar we veel aan hebben. Antioxidanten beschermen het lichaam tegen vrije radicalen. Ze vangen ze weg kan je zeggen. Antioxidanten zijn agressieve stoffen die schade kunnen geven aan weefsels en cellen.^[3]

Resveratrol in voeding

Resveratrol kan je vinden in de schil van rode druiven, Japanse duizendknoop, pinda’s, cacao en bijvoorbeeld bosbessen en cranberry’s.^[4] Bij rode druiven denk je misschien ook aan je glaasje rode wijn. Zou daar dan ook resveratrol in zitten? Jazeker! Veel mensen zullen dit als heel goed nieuws ervaren.

Toch is het niet zo dat je elke dag een fles wijn kan drinken onder het motto “ik moet aan mijn resveratrol-gehalte werken”. Er kleven gewoonweg te veel nadelen aan het drinken van grote hoeveelheden alcohol.^[5] Je kunt dan wellicht beter kiezen voor een product zoals duivenpitextract. Dan heb je wel de lusten en niet de lasten. Ook een bakje gewone druiven kan dus een prima bron van resveratrol zijn.

Opvallend is het wel dat bijna alle natuurlijke bronnen voor resveratrol heel smakelijk zijn. Helaas is ook een berg pinda’s eten niet echt verstandig in verband met de enorme hoeveelheid calorieën. Blauwe bessen, moerbei, pruimen en tomaten zijn ook bronnen van resveratrol. De kans dat je het in een normaal voedingspatroon binnenkrijgt is dus groot.

De Franse paradox

De Fransen eten over het algemeen voeding waarin relatief veel verzadigde vetten, en cholesterol zit. Toch is het sterftecijfer door hart- en vaatziekten, als je het vergelijkt met andere landen, relatief laag. Lang werd gedacht dat de inname van rode wijn daar de oorzaak van zou kunnen zijn.

Statistieken van WHO (World Health Organization) van 1990 tot 2000 duiden er op dat de hoeveelheid hartkwalen in Frankrijk te laag geschat zijn, en dat de werkelijke cijfers net zo hoog kunnen liggen als in de omringende landen.

Dagelijkse aanbevolen hoeveelheid resveratrol

De hoeveelheid die waarschijnlijk veilig is ligt bij een dosis van 1500 mg per dag. Bij hogere doses zoals 2000-3000 mg per dag is de kans op gastro-intestinale bijwerkingen verhoogd. Resveratrol innemen met een vette maaltijd is trouwens niet handig. Een vetrijke maaltijd kan de opname remmen.^[6]

Als je bloedverdunners gebruikt is het verstandig om met arts te overleggen voordat je start met resveratrol als voedingssupplement. Bij een te grote inname kunnen spijsverteringsproblemen de kop op steken.

Waar helpt resveratrol tegen?

Er zijn heel veel claims te vinden over resveratrol. Er is ook veel onderzoek gedaan maar veel van die onderzoeken zijn gedaan op dieren. Over de effectiviteit van resveratrol bij gezonde mensen is niet heel veel bekend.

Claims die je tegenkomt na wat onderzoek zijn bijvoorbeeld bescherming van het hart en bloedvaten, verlagen van de cholesterol en het beschermen tegen hartaanvallen en beroertes. In studies bij dieren zou het de bloedsuikerspiegel kunnen verlagen. Omdat resveratrol al een antioxidant beschouwd kan worden zou het een rol kunnen spelen bij het voorkomen van kanker. In dierstudies zijn er ook aanwijzingen dat resveratrol een rol speelt bij het verlagen van de plaque in de hersenen bij de ziekte van Alzheimer.^[7]

Veel claims zijn gebaseerd op dierstudies die gedaan zijn bij muizen. Resveratrol zou ook een ontstekingsremmende werking kunnen hebben door inhibitie van COX-2. Bij wormen en vliegen is aangetoond dat de stof tot een langere levensduur van cellen leidde.

Al met al lijkt resveratrol een positieve invloed te hebben maar meer onderzoek is nodig.^[8][9] Er zijn ook onderzoeken gedaan naar neussprays met resveratrol. Het lijkt te helpen tegen hooikoorts. Ook een betere huidgezondheid zou een effect kunnen zijn van resveratrol.

Val je vanzelf af met resveratrol?

Resveratrol triggert het enzym SIRT-1. Resveratrol kan de stofwisseling verbeteren bij mensen met overgewicht en je voelt je sneller verzadigd. Als je verzadigd bent zal je minder snel weer gaan eten. Dat zou kunnen verklaren waarom het helpt bij afvallen. Wederom zijn ook hier weer voornamelijk proeven met dieren gedaan. Bij lemuren is een verbeterde stofwisseling waargenomen. Belangrijk bij afvallen is en blijft het aanleren van een gezond voedingspatroon.

Druivenpitextract als wondermiddel?

Resveratrol komen we dus tegen in schillen van druiven, in wijn, in pinda’s en in bijvoorbeeld cranberry’s. Het is een sterke antioxidant. Druivenpitextract heeft dezelfde kenmerken. Druivenpitextract en resveratrol zijn vaak samen in capsules verkrijgbaar als voedingssupplement.

Maar waarom zou je een voedingssupplement kopen? Je kunt toch ook gewoon druiven eten? Dan heb je het velletje en de pit te pakken zou je denken. Steeds meer druiven die je koopt in de supermarkt zijn pitloos. De pitten hebben een vrij bittere smaak, daarom prefereren mensen pitloze druiven.

Druivenpitten zijn natuurlijk nog best vindbaar. De makkelijkste manier om de bittere smaak te omzeilen is het vermalen van druivenpitten. Het poeder gaat in capsules die je met water inneemt. Er zijn verschillende merken op de markt.^[10]

Resveratrol en corona

Tot slot loopt er ook onderzoek naar het gebruik van resveratrol bij coronavirussen. Peter van der Voort (UMCG Groningen) denkt dat het middel in theorie zou kunnen helpen. Onderzoeken in kweeksystemen zag er ieder geval gunstig uit maar dat is niet hetzelfde als klinisch onderzoek bij echte proefpersonen.^[11]