Vroeger kon men enkel de toestand van de bloedvaten van het hart vaststellen door via een katheter in de bloedbaan naar het hart te gaan en daar contraststof in te spuiten en foto’s te nemen.
Dit is een zeer gespecialiseerd technisch gebeuren en niet zonder risico en wordt daardoor enkel in hartcentra gedaan waar een hartchirurg aanwezig is. Er is echter een nieuwe techniek ontwikkeld, namelijk de CT-scan, waarmee rechtstreeks foto’s van de bloedvaten genomen kunnen worden.
De kritiek luidt dat er soms foutieve beelden doorkomen die dan leiden tot verkeerde interpretaties. Deze kritiek is niet onterecht maar is slechts waar in een kleine minderheid van de gevallen. Hoe dan ook is het zeer nuttig om aan de leeftijd van 45-50 jaar te laten nakijken hoe de bloedvaten van het hart eruit zien.
Er komen nog altijd veel hartinfarcten voor bij mensen die vooraf nooit waarschuwingen gevoeld hebben en dit blijft een ingrijpend risico. Als we door dit onderzoek weten dat de bloedvaten in goede toestand zijn dan zijn we de eerste jaren gerust maar bij duidelijke fouten is het hoog tijd dat we meer aan preventie doen en zoveel mogelijk anti-aging maatregelen beginnen toe te passen.
Dan starten we met een volledige cardio labo screening en proberen we de vele parameters die een invloed hebben op de toestand van onze bloedvaten in gunstige zin te beïnvloeden.
Een belangrijke waarschuwing: of zo’n onderzoek nu gunstig of ongunstig uitvalt: het heeft geen enkele zin om dat regelmatig te herhalen: CT coronarografie stelt je bloot aan een hogere dosis radioactieve straling en als dat eenmalig gebeurt kan dat ongetwijfeld niet zoveel kwaad, maar vaker herhalen is volledig zinloos en … ongezond.
Wel is het zo dat de modernste CT scan met sequentiële ‘prospectieve gating’ zoals men dat noemt, 80% minder stralen afgeeft dan de oudere apparatuur met spiraalscanning en ‘retrospectieve gating’. Maar dat moet je aan de cardioloog of radioloog vragen.