Aerobisch oefenen, ook wel gekend als cardio, is ongetwijfeld de belangrijkste manier van oefenen voor het verbeteren van de levenskwaliteit. Als we bewegen verbruiken we zuurstof, als we meer bewegen verbruiken we meer zuurstof. Maar de snelheid van zuurstofverbranding in ons lichaam is beperkt.
Bewegen voor energie
Zolang we bewegen binnen die beperking ontwikkelen we energie zuiver door verbranding van (meestal) suikers met zuurstof. Op deze manier verhogen we geleidelijk ons vermogen om zuurstof te verbruiken en spreken we van aerobisch = met “air “ (lucht) oefenen.
Zo gaan we progressief een betere zuurstofvoorziening naar onze cellen garanderen bij steeds zwaardere inspanning en beschermen we ons lichaam in normale omstandigheden beter tegen zuurstoftekort.
Daarom wordt dit ook als een training erkend die hart-en vaatziekten voorkomt. De kans dat je ooit acuut zuurstoftekort ontwikkelt verkleint, dus ook je risico op een hartinfarct (= acuut zuurstoftekort in de hartspier).
Deze bescherming ontstaat doordat we meer bloedvaten ontwikkelen, de bloedvaten wijder open zetten, een betere bloedvoorziening garanderen overal, daardoor meer voedingsstoffen sturen naar de weefsels, makkelijker afvalstoffen afvoeren, meer vetten verbranden en meer enzymen aanmaken.
Het uithoudingsvermogen trainen
Het prototype van de persoon die het aerobisch oefenen onder de knie heeft is de marathonloper: hij heeft niet opvallend veel spieren maar een enorm uithoudingsvermogen door een enorme capaciteit om zuurstof te verwerken.
Om deze vorm van sport te oefenen is jogging (lopen, stappen, lopen) een ideale formule maar blijft belastend voor de onderste ledematen. Daarom is fietsen waarbij men gewrichten minder belast en zeer gedoseerd kan trainen een ideaal alternatief bij ouder worden.
Algemeen kan men ook stellen dat deze sporten verschillende hartrisicofactoren duidelijk gunstig beïnvloeden: het BMI daalt, de lendenomtrek vermindert, de diastolische bloeddruk of onderdruk wordt lager en de vetten in het bloed (triglyceriden) dalen.
Het is enkel bij extreme duursporten dat er meer kans is op overbelasting en eventueel schade aan de rechter hartkamer met ritmestoornissen tot gevolg. Maar zoveel triatlonatleten zijn er nu ook weer niet, ze blijven nog altijd een bijzonder kleine groep.